Dévoriuros - Alban Arthan - Midwinter
De kortste dag en langste nacht..
​
Midwinter, Alban Arthan, is het moment van de Beer.
Ze is de oerkracht die de Grens laat ontstaan.. de Grote Moeder als de oer vrouwelijke kracht die de Gave bezit om de Geest te omhullen met Vlees.
Vóór alles is ze de Beschermster van deze omhulling, van de materie. Zij, het Wezen van Vormwording heerst over de Steen van Vastheid.. Steen van Getuigenis.
Ze is ook Artaio de Beer van de Ster.. de zevensterrige constellatie die omheen de Poolster draait als voedster van de Schepping in haar circulaire gang door de Tijd. “Zeven" voor het “Nu". Zeven voor de Zeven Oude Wijzen die de echo zijn van de Zeven Ziener Prinsen van de Kleine Beer Artulla.
Beer, Kracht van de Schepping.
​
​De Duisternis is nu diep genoeg om het Licht opnieuw te ontvangen.
De Zon keert terug. De Belofte van het Leven wordt diep in de Baarmoeder van de Aarde ontvangen.
Dit is het moment van overgave.
Te vaak zien we Duisternis en Licht als antagonisten. Wat als deze twee eigenlijk één Wezen zijn? Eén Wezen dat door haar bestaan in de Tijd slechts wordt waargenomen door het spel van verschil.
De strijd tussen Winter en Zomer, Donker en Licht, eindigt niet in het verslaan van de ander, maar in de erkenning.
Dit is de Vrede.
Zowel bij de Solstices van Midwinter als Midzomer krijgt de Vredewens een speciale plaats, waarvan de Equinoxen de vruchten vormen.
In de Vrede van de Midwinter is het Duister niet langer hard, maar vormt het de geheiligde ruimte, de ideale sacrale Schoot die het Licht mag ontvangen.
Moge deze Vrede jou deel zijn.. de Vrede van de Geboorte van het Nieuwe Leven in jou..
De Vrede van een nieuw onbeschreven blad dat klaarligt om jouw nieuwe verhaal te ontvangen.
Jij hebt de pen in de hand.
Moge de Vrede jou inspiratie baren.
Litu Uesonnae - Alban Eilir Lente equinox
De equinoxen zijn momenten van evenwicht.
Op dit moment is de Nacht en de Dag even lang.. de één niet groter dan de ander.. evenwicht.
Extremen treden op na een uiterste verwijdering van een evenwicht, maar vormen vaak ook de grens waarbinnen terugkeer naar dit evenwicht nog net mogelijk is.
Zo zijn Winter- en Zomer Zonnewenden, alsook Middernacht en Middag de extremen van het Wiel.
Op deze tijd van Evenwicht, vertoeven we echter in een extreme situatie binnen onze samenleving.. een ziekte houdt de wereldcultuur in haar greep.
We spreken van "ziekte" bij een verstoorde homeostase. Zoals Wikipedia het zo mooi beschrijft, is homeostase "het proces waarbij organismen het interne milieu van chemische en fysische processen in evenwicht houden, ondanks veranderingen in de omgeving waarin het organisme zich bevindt."
De innerlijke wereld houdt gelijke tred met de uiterlijke wereld.. het lichaam van de mens met het lichaam van de Natuur..
Verstoord evenwicht dus.
Wanneer een plant- of diersoort zich zodanig vermeerdert, dat ze de draagkracht van haar habitat overstijgt.. het evenwicht overstijgt, komt er meestal een antwoord die deze populatie terug dringt in de vorm van ziekte of iets dergelijks. Dit is de werking van de Natuur, de Moeder die steeds het evenwicht zoekt.
Zo goed als altijd is er een afname van populatiegrootte als deze populatie de draagkracht overstijgt. Onze oude rite spreekt dan ook over de Moeder als zij "die Geeft én Neemt".
Een evenwichtig antwoord mét de Natuur op het vraagstuk van onze populatiegrootte hebben we nog niet gevonden.. enkel de economische uitbuiting ervan.
Evenwicht..
Het lentepunt van Evenwicht nu, bevindt zich in de beweging naar de lichtzijde van het Jaarwiel.. een periode waar het Zaad wordt klaar gehouden om te worden gezaaid.
Moge men hopen, dat de wereldcultuur in haar huidig extremum zaden mag planten die bijdragen tot het grote evenwicht van de mens en zijn habitat.. het evenwicht van de Natuur.
Hiervoor zal men voorbij zichzelf moeten leren kijken, zonder zichzelf uit het oog te verliezen.
Cultuur, Natuur en de eigen plaats hierin.
Ik, en ook jij die dit leest.
We hebben een duidelijke waarschuwing gekregen, misschien de laatste voor het echt menens wordt.
Samenwerking beperkt zich niet tot de mensen onderling. Samenwerking strekt zich uit tussen Mens en Natuur.
Er kan slechts prake zijn van heling, hééling, wanneer de Mens ten volle inziet dat hijzelf deel is van die Natuur.
Ondertussen waart Gearr de Haas over het Land met de kracht van het nieuwe leven, terwijl het mysterie van Creatie verschijnt in het teken van het Ei die het Lied van Grens en Kust zingt.
Mediosamos - Alban Hefin - Midzomer
Mediosamos, de langste dag van het Jaar.
Alban Hefin is het ceremoniële feest van de Zomerzonnewende. En betekend 'het licht van de kust'
De kust is de liminale plaats tussen land, zee en lucht.. de plaats van de Grens, een plaats van magie.
Hier, op deze plaats van de magische Grens vieren we de kracht van de Zon en de geopende vruchtbare Aarde. Het Land is "vol" van haar zwangerschap, net zoals de Zon nu "vol" is.
Beide staan in hun uiterste kracht.. de Ouden wijzen er op dat het ook een moment van gevaar is. Want de uiterlijke kracht van veelheid en expansie is nu zo groot, dat het de centrale éénheids kracht van de Bron evenaart: de kracht van de Schepping evenaart op dit moment de kracht van diens Schepper.
De kracht van het Vele is nu zo groot, dat ze helemaal in veelheid zou kunnen gaan, volledig los van éénheid. Elk zou zichzelf als de ene kunnen ontwikkelen.. zwelgend in de hoogmoed en illusie van het ego.
Het is de cirkel die zodanig groot wordt, dat ze zich onttrekt aan de zwaartekracht van haar centrum.
Er is een halt nodig.. het Leven kan niet blijven uitbreiden, wil het zichzelf niet opbranden..
Het kind kan niet blijven groeien in de Buik.. zwangerschap impliceert geboorte. Geboorte is het einde van de Zwangerschap, maar het begin van een individuele weg in de buitenwereld.
Aan de toestand van uitbreiding wordt een halt toegeroepen. En opdat het Licht het Leven niet zou uitroeien door ongebreidelde vermeerdering, maakt reeds de Donkere zijn/Haar opwachting. Na deze langste dag, zullen de dagen weer beginnen te korten. Een natuurlijk einde zal gestaag weer zijn plaats in nemen om het Leven in Evenwicht te houden en te beschermen. Het is het recht om te sterven.
Onze huidige maatschappij heeft het sterven in een zeer negatieve sfeer geplaatst.. Het recht om te sterven is ons zelfs ontnomen, zo getuigd de hele opvatting en benadering van het Corona gebeuren.
Maar los van deze decadent geworden Cultuur, blijft de Natuur zichzelf trouw, en weet Koning Eik, regerend over de Dagzijde van het Jaar, dat diens broeder Koning Hulst is aangekomen om stilaan opnieuw de Nachtzijde in te gaan.
In deze kracht van eindigheid, zal weldra het feit van de Oogst mogelijk worden (is ook het oogsten niet een einde? een afsnijden?)
Eik en Hulst. In het hoogtepunt van het één, ligt reeds diens afname, en de geboorte van het andere.
Koning Eik regeert met de Kracht van de Gehoornde. Als Heer van de Levens- en Creatiekracht houdt hij deze in balans: de Wilde Natuur op het scherp van de snede.. hij staat niet toe dat zijn eigen kracht zichzelf zou overwinnen.. zichzelf zou vernietigen.. Dit inzicht verwierf hij als voorwaarde waarvoor de Godin, de Vrouwe, hem Kroonde.. hij leerde dat structuren orde scheppen, maar ziet reeds dat ook structurering en ordening niet eindeloos kunnen worden doorgetrokken. Want overstructurering creëert fragmentatie en betekenisloze detaillering met steriliteit en malaise als gevolg. Zijn heersersschap staat in het midden. Zwaard en Staf zijn verenigd in Speer.
Maar deze dag is zijn dag, nog één dag van totale jubel.. de langste dag, een dag van licht, een dag van extravertie, een wilde dag waarop nog één keer de kreten van Beltaine over de Velden klinken!
O, dit Heilige Land..
Een fijne Midzomernacht allemaal.
En vergeet de Elfen niet, ze lusten honing, melk en koekjes!
/|\
Litu Uogiami - Alban Elfed - Herfstequinox
In deze late etappe van de Oogst wordt de Hoorn van Overvloed geëerd.
De Hoorn is een uitdrukking van het Vat dat geeft wat nodig is.. niets te weinig.. maar ook niets meer.
Vaak vinden we het echter niet genoeg, en heerst de drang naar meer.
Dankbaarheid is de uitdrukking van de erkenning dat het nodige gegeven is.
Dankbaarheid is de erkenning dat de gevoelde eigen nood niet altijd de werkelijke nood is.
Dankbaarheid is het kunnen loslaten van nood. Want is de grootste verslaving niet deze van de nood?
De Hoorn is zowel Mannelijk als Vrouwelijk. Mannelijk naar de torenige buitenzijde als een Phallus. Vrouwelijk naar de holle binnenzijde als een Vulva.
Zo is de Hoorn het teken van de Vereniging die één en vol is.
Vol en ledig.. volledig.
In de Hoorn heerst geen nood naar het andere geslacht.. het éne weet dat zijn aanwezigheid ook deze van de andere betekent. Waar het Vrouwelijke is, is het Mannelijke.. Waar het Mannelijke is, is het Vrouwelijke. De buitenkant impliceert het bestaan van de binnenkant.
Evenwicht.
Dankbaarheid drukt de erkenning van evenwicht uit.
De Hoorn is zowel de Drink- als Blaashoorn. Ze beVat zowel het Water van de Aarde, als de Lucht van de Hemelen.
Ze beVat zowel het instromend Water, als de uitstromende Lucht.. verbinder tussen Aarde en Hemelen.
Dankbaarheid is de erkenning van Vebinding.
Wat de Oogst van dit Jaar in je Leven ook mag laten zien, jouw Dankbaarheid zal de zegeningen, inzichten en lessen ervan openbaren.
​
Herfst.. het vallend blad
Loslaten wat niet meer dient lijkt een thema in de Herfst.
M'n leraar hield niet zo van deze benadering.. is het niet eerder zo dat de aard van iets wijzigt, maar niet de dienst?
"Alles is ieders Dienaar: dit is de Levenscirkel"
Het blad blijft dienen.. eerst aan de boom voor de fotosynthese, dan aan de wortel als voedsel.
Dankbaarheid ontwaakt waar we de dienst voelen. Elk deel van de Schepping dient elkaar, en het is deze dienst die de Koning en Straatveger gelijkwaardig maakt.
Wie zal de waarde bepalen?
Niet voor niets staat het Sterrenbeeld Maagd, oorspronkelijk "de Rechter" aan de vooravond van de Herfst equinox, en gaat ze over naar Weegschaal, oorspronkelijk "de Ring" of "Ring van de Hoorns(Gewei)"
De Rechter en de Cirkel.. Elk punt is evenwaardig op de Cirkel.. alle zijn even dicht of ver verwijderd van het middelpunt. Het bericht van gisteren vertelde over de Hoorn.
"In het Leven wordt niets achter gelaten.. niets gaat verloren.. maar we nemen op: dit is Kennis. Als we bovendien wat opgenomen is leren zien als dienaar, en niet als meester, dan noemen wordt haar Wijsheid."
​
Het Herfsttij en de Bosgeest
Ook de Bosgeest wordt met de Herfst gevierd.
Dit is een soort Groene Man die deze tijd wordt geëerd door talrijke plengoffers aan Bomen. Het Water wordt in kommen aan stromen (geen stilstaande wateren) gehaald en linksom gedraaid.
Enerzijds wordt de dank betuigd voor de zegeningen die we van de Bomen ontvangen. Anderzijds wordt de zuster/broederlijke verwantschap van Boom en Mens herdacht.
Maar vooral gaat het om de te slapen gaande Bosgeest en diens Droom die nu stilaan tussen de Bomen zal zweven.
Wanneer straks de takken kaal zijn, en de naakte stammen donker in de stilte rusten, zal men de teruggetrokken aanwezigheid van de Bosgeest voelen. Een aanwezigheid die soms uitdrukkelijker is dan in het dynamische groene seizoen.
Het Bos ademt met ons. De Bomen ademen met ons.
De demythologisering heeft er hard toe bijgedragen dat we de connectie met de Bomen verloren.
Niet langer worden ze als onze verwanten gezien. Zelfs als ze naar waarde worden geschat zijn het meestal biologische machines die zuurstof produceren en ingezet kunnen worden in de klimaat problematiek.
Waar is hun ziel?
Hun ziel is waarneembaar voorbij het economische denken.
Moge je in deze komende Herfst hun ziel ontmoeten. Moge je jezelf even stil als hen kunnen maken, zodat je eigengemaakte culturele ideeën verstommen, en je hart zich opent voor een creatuur die een veel grotere leeftijdsspanne dan ons heeft, maar nauwelijks nog de puberteit haalt in onze zelfgedetermineerde "kaprijpheid".
De Bosgeest heeft de mens steeds gewaarschuwd voor z'n te snel leven, z'n kortzichtigheid.
Dit is dan ook de betekenis van het Water plengoffer: het Water is de Tijd, het verzamelde Water, de verzamelde Tijd, die we naderbij brengen aan deze Geest.
We geven Tijd, Tijd voor dialoog met de Boom.
​
​
Info omtrent de opleiding tot rituele/ceremoniële begeleider vindt je door hier te klikken.