In onze traditie kennen we nog een wolf als leraar: Blaise, de Leraar van Merlijn.

​

Jean Markale verwijst naar de overeenkomst van deze naam Blaise met de Welshe en Bretonse namen voor wolf: bleidd en bleit, alsook andere verwijzingen in het verhaal.

​

Blaise zorgde ervoor dat Merlijns moeder niet werd veroordeeld omwille dat er geen menselijke vader betrokken was. In de verchristelijkte versie dwarsboomde Blaise de plannen die de duivel met Merlijn voor had.

​

We zien hier oude elementen doorschemeren rond levensrichtingen die we in de oude traditie als 9de en 10de Richting kent: de richtingen van veelheid en eenheid. Blaise waakt in de oude verhalen over de werking van de "Hinderaar".

​

Schouwend in zijn "Meer van ontelbare Sterren" overziet hij de Veelheid van de Schepping, en draagt hij de wetenschap dat deze grote veelheid de uitdrukking van de Eénheid is.

​

De Eénheid - Veelheid As, is de as van illusie. Ook hier treedt de Wolf op als hoeder van Waarheid.