Ascetisme, vrijheid of inperking - de Vlucht van de Gevleugelde

​

"Soms willen we vrij zijn als de Gevleugelden," sprak mijn Leraar: "maar in naam van de vrijheid verzwaren we onze ketenen. Veel dingen die we associëren met vrijheid, zijn gebondenheid."

​

Ascetisme en onthouding is niet zomaar zichzelf de vrijheid ontzeggen.

Het is ook niet zomaar de rug toekeren naar de Wereld en de Schepping.

Integendeel.

​

Liggen onze ketenen niet vaak gebonden aan wat we verkeerdelijk als vrijheid zien?

Vaak is vrijheid onze Gouden Kooi.

​

Ascetisme roept een halt aan de aanspraak die we op alles maken, en de hunkering om steeds meer tot ons te nemen.

Het is een zich naar de Wereld en de Schepping keren in dankbaarheid voor wat ze te bieden heeft, zonder haar te willen bezitten.

​

Ascetisme wil niet het plezier onthouden, maar het zorgt ervoor dat het plezier blijft, zonder dat gewenning optreedt.

​

Ascetisme kent de constructieve aanwending van de grens. (daarom is ascetisme niet voor de jongeling, herinnerde mijn heel eerste begeleider me.. de jongeling moet immers nog ten volle de grens leren kennen)

Als je de Vogel ziet vliegen, zie dan de Asceet vliegen.. degene die kan los laten en niet gebonden is.

Maar ook de Asceet kent de geneugte.. de geneugte van wat gegeven wordt.. de geneugte van de wind onder de vleugels die hem of haar draagt.

​

Dit is de cultivatie van een Liefde zonder drang tot bezit.

​

Fragmenten uit gesprekken met mijn Leraars.